معرفی بندر چابهار

بندر چابهار

چابهار با لقب بندر میامی ایران، یکی از مهم ترین، پیشرفته ترین و پر رونق ترین بنادر کشورمان است که همچون بهشت ناشناخته در کرانه دریای مکران و اقیانوس هند و جنوب استان سیستان وبلوچستان قرار گرفته است. مساحت شهر چابهار ۹۷۳۹ کیلومتر مربع، جمعیت آن نزدیک به ۲۹۳/۰۰۰ نفر، مردم آن اکثراً بلوچ هستند، به زبان بلوچی سخن می گویند و اهل سنت می باشند.

بندر چابهار به دلیل دسترسی به آب های آزاد و کشورهای محصور خشکی در آسیای میانه همچون قرقیزستان، افغانستان، ترکمنستان، تاجیکستان و قزاقستان از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و سرمایه گذاری های فراوانی در حوزه اسکله سازی، ساخت سرمایه گذاری و فرودگاه بین المللی در جهت بارگیری هرچه بیشتر صورت می گیرد. این بندر اقیانوسی، تنها بندری در ایران است که از هر نوع تحریم معاف و بیش از ۶۰% از کالاهای اساسی ایران از آن تأمین می گردد.

تنها بندر اقیانوسی ایران چابهار، به سبب موقعیت جغرافیایی خود و قرار گرفتن در نزدیکی منطقه استوایی، دارای کم ترین تغییرات آب و هوایی در چهار فصل سال است، بطوریکه تابستان های نسبتاً خنک (به دلیل قرار گرفتن در مسیر بادهای موسمی شبه قاره هند) و زمستان های گرم و دلپذیر دارد. بنابراین می توان گفت هوای چابهار بطورکلی گرم و معتدل است و بهترین زمان سفر به این بندر اقیانوسی اعجاب انگیز از اواسط پاییز تا اواسط ماه فروردین می باشد.

اقتصاد چابهار مبتنی بر ماهی گیری، فعالیت سنتی زنان و کشت محصولات کشاورزی است. وجود چندین اسکله صیادی در چابهار همانند تیس، رمین و بریس علاوه بر صید ماهی های شیر، حلوا، شوریده و شاه میگو، منظره ای تماشایی و استثنائی خلق نموده است.  فعایلیت سنتی زنان نظیر سکه دوزی، حصیربافی، صنایع دستی دریایی، ساهت ابزارآلات موسیقی، آینه دوزی و همچنین کشت محصولات ی مانند انبه، موز، لیمو، گواوا و کنار در کنار محصولات زراعی و صیفی نقش مهم و پررنگی در اقتصاد این منطقه دارد.

زیبایی های اسرارآمیز و بی حد و حصر چابهار در کنار جاذبه های دیدنی و گردشگری، در سال های اخیر موجب شناخته شدن این بهشت زمینی شده، بهشتی که تا پیش از آن در جنوب کشور و کنار کرانه های اقیانوس هند پنهان شده بود. آثار تاریخی چابهار همچون موزه محلی چابهار، روستای باستانی تیس، مسجد جامع دزک، قلعه پیروز گت، قلعه انوشیروان، قلعه تیس و قلعه بلوچ گت در کنار جاذبه های دیدنی طبیعی نظیر تالاب صورتی، تالاب لیپار، رودخانه باهوکلات، خلیج چابهار، خلیج گواتر، کوه های مریخی، ساحل درک، کوه های مینیاتوری، کوه گل افشان ، روستای درک، جنگل حرا و ده ها جاذبه دیگر در این شهر بی نظیر و استثنائی وجود دارد که هر ساله مورد بازدید هزاران گردشگر داخلی و خارجی قرار می گیرد. سفر به شهر خلیجی چابهار با هواپیما، قطار، اتوبوس و خودرو شخصی امکان پذیر است ولی از آن جایی که فاصله زمینی اش تا تهران حدود ۲۲۸۶ کیلومتر است توصیه می شود برای جلوگیری از خستگی با هواپیما و قطار به آن سفر نمایید. همچنین اقامت در این شهر در هتل، خانه اجاره ای محلی و اقامتگاه های بومگردی امکان پذیر است و شما می توانید به راحتی از طریق سایت اول شما، اقامتگاهی با کیفیت و ایمن را رزرو کرده و اوقاتی خوشی را در آن سپری نمایید.

غذاها: تباهگ، تنورچه، کراهی میگو، پلو زعفرانی، خوراک خرما،ماهیک، ناروش، گلوهک،تخلان، قلیه ماهی، بستوماش، شودوده.

سوغاتی: سوزن دوزی، سکه دوزی، آینه دوزی، حصیر بافی، چادربافی، سفال گری، گلیم بافی

جاذبه های گردشگری چابهار:

کوه‌ گل افشان چابهار:

یکی از جاذبه های طبیعی و دیدنی چابهار  کوه گل افشان می باشد. دلیل اصلی شهرت این منطقه وجود پدیده‌ طبیعی خاصی است که از فوران گِل خاکستری از زمین و ایجاد حباب خاکستری رنگ و ترکیدن آن تشکیل شده است. در این منطقه چندین چشمه گل افشان وجود دارد که یکی از آن‌ ها به مرور زمان با خشک شدن گل ها ارتفاع پیدا کرد و تبدیل به تپه ‌ای شد که در نوک آن گل فوران می‌کند.

اهالی این منطقه به گل‌افشان، بولوبولو یا ناف دریا می‌گویند و بر این باورند که گا افشان ها ناف دریا هستند و به دلیل فشار جزر و مد ایجاد می‌شوند. همچنین طبق نظریه دیگر، گفته می‌شود که پوسته زمین در این ناحیه نازک شده و فشار آب اقیانوس باعث خروج این گل خاکستری از دل زمین به سطح آن می شود. یک ایده دیگر هم  وجود دارد که به این پدیده را ناشی از وجود منابع نفت و گاز در لایه زمین این منطقه و فشار ناشی از آن می‌داند.

گل‌افشان تنگ از معروف ترین و محبوب ترین گل‌ افشان ها می باشد که جذابیت فراوانی برای گردشگران دارد که برای بازدید از آن باید به سمت غرب و روستای تنگ پیش بروید.

جنگل حرا چابهار:

یکی از جاذبه های طبیعی و دیدنی چابهار، جنگل دریایی طبیعی بی نظیری به نام جنگل حرا واقع در ۱۲۰ کیلومتری این شهر بعد از بندر بریس در نزدیک جایی که رودخانه باهوکلات به دریای عمان می‌ریزد، می باشد.

به این نوع جنگل‌ ها، جنگل های مانگرو هم می گویند. جنگل‌ های حرا با درختچه‌ ها و درختان  خود در نواحی گرم و مرداب‌ ها می‌رویند و بنا به شرایط زیستی، تا ارتفاع ۵ تا ۱۰ متری هم بالا می‌آیند. زمانی که مد در دریای عمان اتفاق می افتد، تاج درختان سر از آب بیرون می زند که منظره و چشم‌انداز بسیار زیبایی را به وجود می‌آورد.

این منطقه شامل پرندگانی نظیر حواصیل، فلامینگو، زنبور وحشی و عقاب می باشد که ‌بر روی درختان این جنگل لانه سازی می کنند.

برگ های درختان حرا  با ظاهری بیضی شکل، همیشه سبز و بسیار بادوام هستند و روی سطح  برگ‌ها رنگ سبز و زیر آن ها به رنگ خاکستری می باشند. رویش این درختان به این صورت است که ابتدا دانه به روی درخت مادر رشد می‌کند و سپس نهال جوان از درخت کنده شده و به درون آب افتاده و همان جا ریشه می‌کند. زمانی که به همراه قایقرانان محلی در مسیرهای حرا در حال گشت و گذار هستید می توانید شاهد گل های شاه پسند با میوه هایی که شبیه کپسول تخم‌مرغی‌اند باشید. این گل ها به قدری پر شهد و معطر هستند که در فصل بهار و تابستان زنبور های وحشی بر فراز این جنگل پرواز کرده و بر سر شاخه های درختان برای خود کندوهایی می سازند و به تولید عسل می پردازند.

قایق سواری از تفریحات این منطقه می باشد که شما می توانید هنگام قایق سواری به روی این دریای جنگلی شگفت انگیز، تجربه لذت بخشی را برای خود و همراهانتان به ارمغان بیاورد.

کوه های مریخی یا مینیاتوری:

یکی‌ از جاذبه های طبیعی و دیدنی چابهار کوه های مینیاتوری واقع در ۵۰ کیلومتری این شهر است. در قسمت چپ جاده به موازات ساحل، کوه های بدبوم یا مریخی، از منطقه کچو تا خلیج گواتر کشیده شده اند.

رشته کوه های مریخی به دلیل ظاهر غیرعادی، مناظری از کوه های کُره ماه یا مریخ را برای انسان تداعی می کنند و به عنوان یکی از عجیب ترین و شگفت انگیز ترین عارضه های طبیعی از زیباترین منطقه های گردشگری و طبیعت گردی ایران به شمار می رود.

روی این کوه ها به مرور زمان همچون شیارهایی بر اثر فرسایش ایجاد شده است و قدمت آن ها به ۴ یا ۵ میلیون سال قبل، یعنی دوره سوم زمین‌شناسی برمی‌گردد. کوه های مینیاتوری که به مینیاتوری، آریا، بدبوم و کالانی معروف اند، زیر آب های دریای عمان طی چندین میلیون سال قرار گرفته بودند و پس از گذشت سال ها به تدریج از زیر آب سر درآوردند. بافت این کوه‌های مریخی از جنس مارن و ماسه سنگ و به رنگ سفید، خاکستری و قرمز می باشند و همچنین از پدیده های ژئومورفولوژی این ناحیه هستند.

در چابهار هر ساله همایشی با عنوان مریخ نوردی برگزار می‌شود که در آن علاقه‌ مندان به‌صورت پیاده می توانند مسیری مشخص از ساحل دریای عمان تا کوه‌های مینیاتوری را طی کنند و از تماشای مناظر بی‌ نظیر آن لذت ببرند. همچنین از تفریحات دیگر این منطقه می توان به صخره نوردی، تماشای ستارگان و عکاسی اشاره کرد.

ساحل درک:

یکی‌ از جاذبه‌ های‌ طبیعی و دیدنی چابهار ساحل درک، واقع‌در روستایی به همین نام می باشد. جایی که در نگاه اول هر بیننده ای را مبهوت خود می‌کند. فرقی نمی‌کند که شما عاشق دریا یا دل سپرده به وقار صحرا باشید، زیرا در این ساحل با هردو در فاصله بسیار کمی رو به‌رو خواهید شد. ساحل درک، تمیز ترین ساحل ایران است. این ساحل، در محل تلاقی اقیانوس هند و دریای عمان قرار دارد. محلی که صحرا و نخلستان‌ های درون آن به دریا می‌رسند و منظره‌ای شگفت انگیز و بی‌نظیری را خلق می‌کنند.

پوشش گیاهی این منطقه، نخل‌ های سرافراشته می‌باشند که در قلب صحرا روییده‌اند. همچنین به غیر از ساحل شنی صحرا، سه‌ نوع ساحل دیگر به نام های ساحل مرجانی، ساحل صدفی و ساحل ماسه ای در فاصله های نزدیک به هم وجود دارند.

روستای ‌درک چندان شناخته شده نیست و شاید همانطور که‌ گفته شد علت پاکیزگی ساحل همین امر باشد. این روستا امکانات تفریحی و رفاهی خاصی ندارد و محدود به همان آفرود سواری و شنا و قایق سواری می باشد. همچنین  فروشگاه ها با فاصله زیادی از این منطقه قرار گرفته‌اند و رستورانی در این منطقه وجود ندارد. مردم محلی در اقامتگاه‌ های بومی خود که‌ برای ‌اقامت گردشگران و مسافران تهیه کرده‌اند با غذاهای محلی به میزبانی آنها می‌ آیند.

اگر می خواهید بخش عظیمی از  عجایب ها و شگفتی‌های جنوب شرقی ایران را به صورت یک جا ببینید، حتما روستای درک زر آباد در چابهار را انتخاب کنید.

دریاچه یا تالاب لیپار:

یکی از جاذبه های طبیعی و دیدنی در چابهار دریاچه لیپار واقع در کیلومتر ۲۰ جاده چابهار به گواتر می باشد. تالاب آب شور لیپار با مساحت ۱۰ هکتاری  و به طول ۱۴ کیلومتر، در حقیقت یک دشت آبرفتی می باشد که میزان کم آب و پر آب بودن آن به بارش باران های موسمی در استان سیستان و بلوچستان دارد.

در زبان بلوچی لیپار به معنای محل تلاقی آب دریا و آب رودخانه است و دلیل نام گذاری این  دریاچه نیز همین امر می باشد.

دلیل اصلی محبوبیت و شهرت دریاچه لیپار رنگ صورتی مایل به سرخ آن است که سبب شگفت زده شدن گردشگرانی می شود که از آن بازدید می کنند. به وجود آمدن این رنگ حاصل ترکیب شوری بسیار بالای آب دریاچه با نوعی از جلبک‌ها به نام (دونالیلا سالینا) است که در آب این دریاچه رشد می‌کنند و در تماس با گونه ای از باکتری‌ ها به نام (هالو باکتری) منجر به تولید رنگدانه (کاروتنوئید) صورتی می‌شوند.

این تالاب از نظر زیست محیطی، مکانی امن برای بسیاری از گونه های جانوری می باشد. حیوانات متنوع و بسیاری نظیر طاووسکن، حواصیل، عقاب دشتی، تیهو، فلامینگو، چنگر، کشیم و باقرقره در اطراف این منطقه مشاهده می شوند. همچنین طبق تحقیقات انجام شده به‌‌ روی‌ این تالاب، ۹۳ گونه پلانگتون گیاهی، ۶۴ گونه از نرم تنان، ۲۴ گونه از سخت پوستان، ۸۵ گونه از انواع ماهی، ۴۶ گونه از انواع جلبک ها و ۳۱ گونه پلانکتون در تالاب لیپار در حال زندگی هستند.

موقعیت جغرافیایی خاص تالاب لیپار سبب رویش گیاهانی مانند گزنه، کهور، گز، بلوط، چش (نوعی اقاقیا) و نی در آب شده است که همگی منظره جالبی را در این منطقه پدیدار آورده است. در کنار تالاب لیپار نیز دشتی با درختان جوان و سرسبز وجود دارد که آن را (دشتار) می نامند. در زبان محلی دشتار به معنی نامزد و یا دختران جوانی است که هنوز ازدواج نکرده‌اند، به‌همین علت این دشت جوان را دشتار می خوانند. جالب است بدانید که در این ناحیه نوعی پنبه های وحشی نیز وجود دارد که اهالی منطقه  برای تهیه تشک و بالشت از آن ها استفاده می کنند.

دسترسی آسان و موقعیت جغرافیایی دریاچه لیپار باعث شده تا گردشگران بسیاری در تمام طول سال از آن دیدن کنند. اما رنگ صورتی و سرخ این دریاچه معمولا در ماه‌های مهر، بهمن، اسفند و فروردین، خرداد و شهریور جلوه بیشتری دارد. با این وجود بهترین زمان برای بازدید از دریاچه لیپار اواسط زمستان تا اواخر بهار می‌باشد.

این منطقه شامل یک مجتمع رفاهی است که دارای ۶ سوییت، دو سالن ویژه اردوهای دانش آموزی، فضای سبز، آلاچیق، سکوی ویژه رصد ستارگان، سرویس بهداشتی و بازارچه کوچک محلی می باشد.

برای اقامت در این منطقه می توانید از اقامتگاه‌های بوم گردی و یا خانه‌های سنتی در نزدیکی این تالاب استفاده کنید. همچنین امکان بر پایی چادر برای علاقه مندان کمپ کردن در طبیعت نیز وجود دارد.

قلعه تیس یا قلعه‌پرتغالی ها:

یکی از جاهای دیدنی در‌ چابهار قلعه تیس معروف به قلعه پرتغالی‌ها در ابعاد ۲۴ متر در ۹۵ متر با قدمت بیش از دو هزار سال‌‌ می‌باشد و در ۵ کیلومتری غرب چابهار بر بالای تپه‌ ای با منظره زیبا و مشرف به این منطقه جای گرفته است.

در ساخت قلعه از مصالحی مانند سنگ، آجر و گچ استفاده شده است. در گذشته نگهبان ها در ۴ برج  ۱۵ متری و نیمه گرد این قلعه دیده بانی می کردند و در صورت احتمال بروز خطر، قلعه را به صورت آماده باش قرار می‌دادند. همچنین این قلعه در زمان طوفانی بودن خلیج مانند فانوس‌ دریایی برای کشتی‌هایی‌ که رفت و آمد آن ها با سختی‌ مواجه‌ می‌شد عمل کرده و آن‌ها‌ را‌ هدایت می‌کرد.

قلعه تیس شامل یک درِ ورودی در قسمت شرقی و یک هشتی بزرگ مشابه با کاروانسراهای شاه عباسی با اتاق‌های فراوان و ایوان‌‌ های خصوصی می‌باشد. معماری قلعه تیس مربوط به دوران سلجوقیان است که‌ در حکومت سلسله های بعدی به ترتیب هر کدام به مرمت و بازسازی این قلعه به سبک زمان خود پرداختند.